2012 Reivers en Coast to Coast

In april 2012 zal ik, dit keer zonder Jan, maar met drie hardloop-vriendinnen c2c fietsen.

Wij zullen 12 april met de boot van IJmuiden naar Newcastle varen, vanwaar ons avontuur begint.

Om 17.30 vertrekt de boot, en om 18.30 kunnen we aan ons diner-buffet beginnen.

Als dat geen geweldige start is!!!!!

Om 9.00 uur zal de boot aanmeren in Newcastle, en zullen we na het ontbijt aan boord starten aan onze eerste fietsdag.

Dag 1: 80 km van Newcastle naar Bellingham. Na een aanvankelijk rustige vaart, tegen de ochtend begon de boot toch flink te deinen, werd het heerlijk ontbijtbuffet niet door iedereen gewaardeerd. 

Toen de boot om 9.00 uur aanmeerde, kwam de maag snel tot rust. Na de douaneformaliteiten, beetje voorgekropen in de lange rij, je bent fietser toch, zaten we om 9.45 uur op de fiets. 

Het begon mooi relaxed, over een geasfalteerd spoorwegtraject, maar na 10 km werd het flink modderig. Menig mountainbiker zou U zeggen tegen het geen wij gefietst hebben. Na 40 km heerlijk cheddar-tosti met chips gegeten met een grote kop koffie. De laatste 40 km zat vol met heftige klimpartijen. We waren dan ook blij om na 80 km bij ons guesthouse te zijn. Mooie kamers, douche en bad, zitkamer met houtkachel, kortom heerlijk.

dag 2:  75,4 km van Bellingham naar Bailey Mill, Newcastleton

Na een fantastisch ontbijt, in een erg leuke gastvrije b&b zijn we om 9 uur vertrokken.

We kregen direct een paar stevige klimmen voor onze kiezen en dat zou de hele ochtend, tot 13.30 uur zo blijven. De route ging door prachtig landschap met schapen en lammetjes, die door ons erg bewonderd werden. Daarna volgde een route door Kielder Forrest, waar wij aan de noordkant van het stuwmeer bij Kielder Castle hebben geluncht.  Het vervolg van de route was heel goed te fietsen, over asfalt, redelijk glooiend, kilometers maken dus. Dat lukt over het algemeen niet zo, de gemiddelde snelheid ligt ongeveer op 10 km per uur. Maar dit stuk was echt genieten, en zo passeerden wij in het zonnetje de grens met Schotland. Terug in Engeland hebben wij in Newcastleton boodschappen gedaan voor het eten en vandaar naar onze overnachtingsplek. Dat viel nog even tegen, weer flink klimmen, we kwamen daar pas om 18.15 uur aan. Een warm bad en de kachel flink aan, maakt een hoop goed. Het was een mooie plek " on the scottisch border". Jammer was dat we en geen telefoonbereik en geen wifi hadden.

dag 3: 81,9 km van  Baily Mill naar Hesket Newmarket .Vanmorgen wakker geworden met het uitzicht over bevroren velden. Dat ziet er koud uit als je bedenkt dat je straks op de fiets moet stappen. Gelukkig scheen de zon en ontdooide het gras snel. De zadels van de fietsen waren bedekt met een ijslaag. Eerst ontbeten met onze gisteren gekochte boodschapjes, daar was niets engels aan; yogurtje ,banaan, appel, kopje thee of koffie. De start om weer op onze route te komen was een ware muur, nog net niet loodrecht omhoog, en er volgde er gelijk nog een paar, zodat het ontbijt snel zijn weg had gevonden. In het dorpje Hethersgill zou een pub moeten zijn om even bij te tanken, helaas, gesloten, dus even drinken en een banaantje. Wel in het zonnetje en we hadden weer mobiel bereik, en hebben dit meteen aangegrepen om het thuisfront te bellen. In Westlinton vonden wij om 12 uur een restaurant om lekker onze magen te vullen. Aardappelsoep en een tosti, weer met chips, en een grote kan koffie. Na de lunch vertrokken richting Carlisle, waar we via een aangenaam fietspad langs een riviertje fietsten. De route vervolgde heerlijk vlak, echt genieten, tot even voor Hesket New Market. De laatste 4 miles, dus 6 km, konden we weer flink aan de bak. Met als toetje, vlak voor onze b&b, een kneiter van 16%. Het is een kneuterig dorpje (volgens Ans knus) , en de eigenaresse van de B&B heeft voor ons al gereserveerd in de pub. Morgen is een kortere afstand gepland naar Whitehaven, aan de Ierse kust, maar of het ook een kortere dag wordt, dat zullen we wel zien.

dag 4: 72,8 km  Hesket Newmarket - Cleator Moore

Vandaag een werkelijk prachtige tocht gereden. Gelukkig ook veel lange afdalingen en langzame klimmen, maar er blijven regelmatig venijnige zeer korte sterke klimmetjes opdoemen. We worden al sterker, en hebben inmiddels benen als staalkabels, maar die steile muurtjes in de laagste versnelling, en dan maar 5 km per uur, zijn erg zwaar. 

Mooi moment om dan de Ierse zee in beeld te krijgen, en ook om dan het voorwiel in de zee te dopen ter afsluiting van de 295 km Reiversroute en vervolgens het achterwiel als start van C2C. 

Dit hebben wij gevierd met koffie en scones in Whitehaven.

Vervolgens hebben wij een begin gemaakt met de C2C en zijn nu 8 km op weg en overnachten in Parkside Hotel in Cleator Moore.

Voor morgen wordt er regen verwacht, we hebben al 4 dagen zon, dus mochten de fietsen binnen staan en wel in het restaurant, tusen de tafels.

dag 5: 57,2 km van Cleator Moore naar Mungrisdale. Het wordt saai, maar het was weer een prachtige tocht vandaag. De weersvoorspelling was regen, maar wij hadden zon met wolkjes. We hebben over de hele dag wel 2 x wat spatjes gevoeld, maar nat werd je er niet van. De klimmen waren vandaag op een paar uitzonderingen na, redelijk goed te doen. Of wij zijn inmiddels beresterk geworden. We houden het natuurlijk op het laatste. Het is duidelijk dat we in een van de mooiste stukken van Engeland fietsen; het Lake District, wat is het hier prachtig. We komen ogen te kort, en blijven ook afstappen op foto's te maken. Na een heel forse klim werden wij beloond met een lekker restaurantje, waar we heerlijke gevulde baquettes hebben gegeten. Daarna een zeer zware afdaling, die was namelijk heel steil en over grind. Zo zie je maar, afdalen kan ook tegenvallen. In Keswick hebben we ons tegoed gedaan aan thee, chocolademelk en scones met cream. Dat eten houdt maar niet op.Het laatste stuk naar Mungrisdale zou vlak zijn, nou niet in Engeland hoor, daar kennen ze geen vlak. Wij overnachten op een prachtige plek, the Mill Inn, in Mungrisdale, en werden hier ontvangen door een kruising tussen Mr Humphries en Paul de Leeuw. Morgen waarschijnlijk de zwaarste dag, door de Pennines. We zullen zien.

dag 6: 64,5 km van Mungrisdale naar Garrigle.

Het begon vanmorgen met een rustige start richting Greystoke, bekend van het kasteel van Tarzan. Een prachtige rustige rit en we hebben dan ook uitgebreid koffie gedronken in de tuin van een vriendelijke dame, die haar tuin speciaal voor rustende fietsers had ingericht. Heerlijk koffie met een chocolade brownie en een gezellig gesprek met een passerende schot.

Daarna een nog redelijk rustige voortzetting, waarbij de eerstvolgende steile klim eigenlijk nog wel meeviel, we waren er voorbij voor we het in de gaten hadden.

Geluncht in een oud stationsgebouw wat als tearoom ingericht was, met heel veel kitscherige tierelantijntjes. Lekker soep met een sandwich, er zou namelijk de heftigste beklimming van de tocht volgen, en dan moet je een goede bodem hebben.

We waren er klaar voor. Nog 24 km te gaan, waarvan na 5 km , 8 km klimmen.

En toen begon het te regenen en te hagelen en vooral te waaien. Net toen wij aan de klim begonnen. We moesten van 95 meter naar 650 meter.

Het was afzien, en dat was niet vanwege het klimmen. Dat viel uiteindelijk best wel mee, waarschijnlijk door ons al opgebouwde klimvermogen.

Ik vond het een beetje zoals de Resia-pas, en Mieke vergeleek het met de Alpe d'Huez.

Het was de kou en de regen die ons de das omdeed. We kwamen zelfs langs stukken sneeuw.

Eindelijk boven was het restaurant nog net open voor een beker thee, echt doorwarmen was er niet bij. Even iets droogs aangetrokken en verder fietsen maar.

Dit werd een helse tocht naar beneden van ongeveer 8 km. Dode handen en voeten, compleet gevoelloos. Dat is dan toch eng, vooral omdat we afdaalden en af en toe wilden remmen.

Mieke had voor mij nog droge handschoenen, en heeft mij geholpen deze aan te trekken. Verder zaten we rillend en bibberend op de fiets en hoopte ik stilletjes op een lichte klim om een beetje warm te worden. Nou die kwam hoor, 4 km voor het dorp kregen we nog een helling van 16%. Normaal gesproken zou ik daar tegen opzien. Nou ik kan jullie wel vertellen, als je hier eenmaal een aantal dagen fietst, valt dat zelfs mee. We zijn nog nooit zo blij geweest om bij onze B&B te zijn. Een schattig huisje, van alle gemakken voorzien. Een welkomstbriefje op de voordeur, de eigenaresse is nl. aan het werk. Gebruik van de computer, daar zit ik nu ook lekker achter.

En je raadt het nooit, we hebben weer geen bereik.

dag 7 48 km van Garrigle naar Castleside bij Consett.

Wij wisten vanmorgen dat we nog een stevige ochtend tegemoet zouden gaan. Gisteren was een heftige middag, zoals jullie hebben kunnen lezen, maar we waren goed bijgekomen na een goede maaltijd in de plaatselijk pub en een goed bed in onze b&b en vervolgens ook een prima continental ontbijt. De gastvrouw was pas 's avonds laat thuis gekomen en vertelde ons dat de weg die wij gefietst hadden, mistig was geweest en het had er gesneeuwd. 

We vertrokken om 9 uur, en stonden na 500 meter al voor een wand van 20 %. Dat werd afstappen, daarna werd het wel weer fietsbaar, en na 5 km dachten we in een dorpje wat te gaan drinken. Dorpen bestaan hier uit een handjevol huizen en met een beetje mazzel een restaurant. Hier niets van dit alles, wel een vriendelijke fietsenmaker in een winkel ala malle pietje. Hij had alles, maar in een piepkleine ruimte

Hij bood aan, koffie voor ons te zetten en gaf ons goede tips voor het vervolg van onze trip.

De volgende stevige klim kwam er nl al weer aan. Dat betekent in de laagste versnelling, blik op oneindig, 5 tot 6 km per uur, en anders omvallen.

Na een beloofde afdaling, kwamen wij koud en nat in Eastgate bij een restaurant/pub waar de eigenaar direct de haard opstookte en ons de ruimte bood om alle kleren te laten drogen. Hij zette een grote pot koffie, en we hebben daar heerlijk warm gegeten. De kleren gingen in de droger, het was helemaal TOP.

Hierna naar Stanhope, en daarna nog een klim, de allerlaatste, als het goed is. Nou dat werd ook een stevige, 17 %, gelukkig niet het hele stuk, maar alles weer in de laagste versnelling, en een keertje afgestapt.  Naast de stijging, die dan op zich wel te doen was, hadden we forse wind tegen. Dan is dus een beetje minder steil, niet te merken, en een beetje vlak ook niet. Het enige wat je voor ogen hebt is dat dit de laatste zal zijn. Daarna volgde een heel prettige langzame afdaling, dan wel over een grindpad, maar dat vonden wij niet erg. Eerder dan verwacht kwam onze b&b in zicht, en dat houdt in, een warme douche. HEERLIJK. 

Verder hebben wij het gevoel dat we de hele week een rol spelen in een engelse serie.

dag 8 55 km van Castleside naar Tynemouth.
Een heerlijke gemakkelijke dag vandaag. Omdat "the lady of the house" " a funeral" heeft, ontbijten wij deze ochtend om half 8. Een ware Hyacint, verzorgt voor ons een ontbijt met jus d'orange, toast, koffie, thee en zo wat meer om 10 voor half 9 zaten wij op de fiets en fietsten er vrolijk en lustig en vooral vlak op los. Het beginnende klimmetje deerde ons niet. Voordat wij het wisten naderden wij Newcastle, waar wij in "the singing kettle" een overheerlijke pannenkoek met toffee, banaan en ijs hebben gegeten met een kop koffie.Vandaar was het nog 10 miles naar Tynemouth. Eitje, zou je zeggen, maar verrassing, een lekke band. Die wij natuurlijk als volleerde fietsers vlot wisselden. Daarna op naar de plek waar  het voorwiel de noordzee in moest, nadat aan de westkant het achterwiel in de ierse zee gedoopt is geweest. Op een klein zandstrandje, wielen en fiets gedoopt en daarna op naar de boot.